Filmnieuwsbrief 130: Nieuw gendervrij Kalf geslaagd? | Onbeperkt bunkeren in de bioscoop | Een ode aan de onbekende film
Afgelopen vrijdagavond werden in Utrecht de Gouden Kalveren uitgereikt. Uiteraard was er de traditionele jaarlijks commotie. Terecht? Meer hieronder.
Verder was het natuurlijk de week van de nieuwe James Bond: No Time To Die. Er is al veel over de film gezegd (de kritieken waren wisselend, de bezoekers stromen massaal toe, het is de redding voor veel bioscopen, Q-acteur Ben Whisha hoopt dat de volgende Bond homoseksueel is en hij draait op het net geopende grootste IMAX-doek ter wereld - 21 bij 38 meter - in Duitsland), maar RTL Nieuws had een interessant stuk over het gebruik van Nokia-telefoons in de nieuwste Bondfilm. Alhoewel Apple zich voorstaat met de iPhone de veiligste smartphone te maken, staat het bedrijf niet toe dat schurken een iPhone gebruiken. En Nokia wilde wel fors geld betalen om het in vergetelheid geraakte telefoonmerk weer wat meer aanzien te geven (huidig marktaandeel: nog geen 1 procent). Helaas zijn bijna alle toestellen uit de film inmiddels niet meer te krijgen, omdat de film zo lang op de plank heeft gelegen en de techniek uiteraard niet stilstaat.
Een fijne filmweek en tot de volgende editie!
Gouden Kalveren 2021: beeldenstorm of behoudzucht?
De meeste gouden beeldjes werden vrijdag verdeeld onder De Slag om de Schelde (vijf beeldjes) en De Veroordeling (vier beeldjes, waaronder Beste Film). Opmerkelijk was dat Beste Regie naar een outsider ging: Sabine Lubbe Bakker en Niels van Koevorden voor Kom hier dat ik u kus. De uitreiking voor deze prijs was trouwens zo weggemoffeld, dat zelfs de NOS het niet de moeite vond om het te melden.
![Twitter avatar for @borbeekman](https://substackcdn.com/image/twitter_name/w_96/borbeekman.jpg)
Het rumoer rond de genderneutrale acteerkalveren was volstrekt voorspelbaar. De keuze om voortaan het genderonderscheid weg te laten - geen Beste Acteur of Actrice meer, maar 1 Beste Acteerprestatie (hoofd- en bijrol) - maakt de prijs alleen maar politieker. De winnaars waren twee witte mannen uit dezelfde film: Fedja van Huêt beste hoofdrol en Yorick van Wageningen beste bijrol, beide voor De Veroordeling. Ironisch is dat Van Wageningen na het bekendmaken van de gendervrije acteerkalveren zijn lidmaatschap van de Dutch Academy for Film - waarvan de leden bepalen wie de Kalveren winnen - op had gezegd.
Weinig aandacht was er in de media voor de vrouwelijke winnaars, bijvoorbeeld de Prijs van de Nederlandse Filmkritiek die naar de mooie lange documentaire Up To G-Cup van Jacqueline van Vugt ging, over de eerste lingeriewinkel in Iraans Koerdistan (kijk hier de speech). Ook de twee documentaireprijzen (voor lang en kort) gingen naar vrouwelijke filmmakers. En regisseur Mijke de Jong kreeg het Kalf voor de Filmcultuur 2021. De documentairehoek laat al zien dat film geen 'mancave' hoeft te zijn - kijk naar IDFA - maar de fictiehoek kan, met steun van fondsen en de media, nog wel een flinke duw gebruiken.
Golden Globes: representatie boven kwaliteit?
En er is meer nieuws rond gender en inclusiviteit. De Hollywood Foreign Press Association - verantwoordelijk voor de jaarlijkse Golden Globes - heeft in een overlevingsgevecht een nieuwe groep leden toegevoegd. In het nieuwsbericht wordt exact aangegeven war de groep uit bestaat (gender, kleur, afkomst), maar nergens wordt iets gezegd over hun kwaliteit in de filmjournalistiek. Dat is niet alleen veelzeggend over de fossiele organisatie, maar zegt ook veel love de focus op percentages ten koste van een kwalitatieve benadering. Zoals met alles gaat het volgens mij om een balans, waarbij vooral toegang van minderheden tot de industrie en journalistiek voorop moet staan. Dan zijn dit soort acties van de HFPA ook veel beter te verdedigen.
HFPA Announces Largest-Ever Class Of New Members, With Focus On Diversity: “We Are Building A New Organization” — deadline.com
Net geopende Oscarmuseum is 'museum van goede bedoelingen'
In Los Angeles is na jaren vergaderen en bouwen het Academy Museum geopend. De New York Times schrijft uitgebreid over de worsteling van het museum tussen het laten zien van de publiekslievelingen en het reflecteren op het eigen verleden inclusief de vooringenomen en discriminatoire blik. Deze quote is dan ook veelzeggend:
The industry’s ugliness, its racism and sexism, is directly addressed, but the emphasis is on diversity and pluralism, not past and present sins. Call it a museum of good intentions.
Toch prikkelt het stuk van de NYT genoeg om een keer het museum in het echt te bekijken. Omdat we voorlopig nog niet de VS kunnen bezoeken, kan je op YouTube alvast een uitgebreide rondleiding meemaken door het nieuwe Oscarmuseum.
The Academy Museum Finds Good Intentions in Messy Film History | The New York Times — www.nytimes.com
Onbeperkt bunkeren in de bioscoop
De Wall Street Journal had een interessant lang stuk over een proef in een tienzalenbioscoopcomplex vlakbij Detroit waar je met een bioscoopticket van 25 dollar niet alleen de film kon zien, maar ook onbeperkt kon eten en drinken. Die proef, uit nood geboren na de gedwongen corona-sluiting, pakte niet heel positief uit. Dat lag deels aan het filmaanbod ("There are not that many I’ve been interested in seeing”) maar ook het gebrek aan flexibiliteit qua ticket. De bioscoop schaafde wat aan het concept, maar het lijkt een lastig te verkopen concept. Draait het zelfs in de VS toch meer om de film dan om het eten?
Would Ticket Holders Pay $25 if They Got Unlimited Food? One Movie Theater Decided to Find Out | Wall Street Journal — www.wsj.com
Rusland is factor van betekenis voor bioscoop- en filmindustrie
Vraag iemand wat de grootste bioscoopmarkt in Europa is - zowel qua box-office als aantal bezoekers - en je zal niet snel het antwoord Rusland krijgen. Toch is dat wel het goede antwoord. Het meeste nieuws dat we over bioscopen in Rusland krijgen, gaat over piraterij en censuur. Lees als tegenwicht deze zeer veilige speech van Paul Heth, ex-soldaat en de baas van een groot bioscoop- en filmbedrijf (interessante carrière-switch), waarin met geen woord wordt gesproken over de issues die ik net noemde. Net als de Russische politiek dus: alleen maar halleluja-verhalen. Om een vieze smaak van in je mond te krijgen. Maar goed, geld regeert dus ook hier.
How Russia Became Europe's No. 1 Cinema Market - An Insider's Perspective | Celluloid Junkie — celluloidjunkie.com
Hollywoods uitstapje in de jungle van Brazilië
Van Rusland gaan we naar centraal Brazilië, de plek waar vanaf de jaren '30 van de vorige eeuw Hollywood een paar decennia lang een belangrijke stempel op drukte. In een fascinerend stuk op Mubi kun je lezen hoe dat gebeurde, aan de hand van memoires met prachtige archieffoto's.
Goyaz Conquers Hollywood: Records of an Adventure in Central Brazil on Notebook | MUBI — mubi.com
Wie was de Afro-Amerikaanse filmmaker Kathleen Collins?
Sommige filmmakers behoren - zeer terecht overigens - tot de canon van de wereldcinema: Bergman, Ozu. Spielberg. Maar dat betekent niet dat er geen aandacht nodig is voor de filmmakers die in de schaduw van deze groten hebben gewerkt aan de filmkunst. Eén ervan is schrijver en filmmaker Kathleen Collins (1942-1988). Niet alleen is ze ongelooflijk belangrijk geweest voor de Afro-Amerikaanse filmcultuur, maar ook is ze als betrokken en bevlogen filmmaker vooral een groot humanistisch kunstenaar geweest. Zeer terecht dat er een mooi studie naar haar werk is gedaan waar een longread uit is voortgekomen die hier op Offscreen te lezen is. Wees onder de indruk, pink een traantje weg en spoor haar werk op. Dat was in elk geval mijn reactie na het lezen van het stuk. Hier kan geen Bond of Dune tegenop.
Writer and filmmaker Kathleen Collins (Losing Ground): An Appreciation | Offscreen — offscreen.com
Video-essay: Een ode aan de onbekende film
In deze nieuwsbrief was er weer voldoende aandacht voor Hollywood en de bekende blockbusters. Daarom werd ik zo blij van een lang video-essay (35 minuten) waarin vooral de onbekende film op een voetstuk wordt geplaatst. Onbekend is natuurlijk altijd relatief, maar ik beloof je dat je na het kijken hiervan op zijn minst op een paar parels stuit waar je nog niet eerder van had gehoord. Film als ontdekkingstocht, dat is eigenlijk toch het mooist.